100Femmes (2) Wij hebben een stem
Vandaag gaat het echt beginnen, het project 100Femmes. Nieuwsgierig, benieuwd, licht gespannen; wat gaat er komen, hoe zal het gaan? Het is van alle gezichten af te lezen. De één uitbundig, de ander (nog) wat stil. Ieder gaat er op haar eigen manier mee om.
Angels, de regisseuse, spreekt ons toe. Net als bij de informatiebijeenkomst weet ze ons te raken met haar woorden, haar passie. “Jullie zijn allemaal gekomen met verschillende redenen maar jullie hebben gereageerd op dezelfde oproep”. Verder gaat ze met dat we bij de repetities in een andere ruimte zijn, een andere realiteit. De beslommeringen en zorgen van alle dag achter latend aan de andere kant van de deur. Hier mag je naar jezelf luisteren, hier is de tijd voor jou. Geniet ervan! En haal er je voordeel uit. Leer ook van het contact met de ander, wat doet de ander met jou? En alles met respect en humor. We zijn allemaal gelijk, we zijn een collectief in dienst van het project. In je leven stel je doelen, heb je doelen om je leven zin te geven. Het theater is een spiegel van het leven. De boodschap van 100Femmes is:
Wij hebben een stem en je aanwezigheid is krachtig.
Redenen om mee te doen
100 dames in de leeftijd van 18 tot 80 jaar. Allemaal uniek, allemaal met hun eigen verhaal. Waarom doen vrouwen mee aan dit project? Veel dames houden van zingen, dansen, toneelspelen en dromen ervan om op het podium te staan. Er zijn ook vrouwen die om uiteenlopende redenen een zware tijd achter de rug hebben en dit project als kans zien om hun leven een andere wending te geven. Om een nieuwe start te maken. Anderen willen graag uit hun schulp kruipen, verlegenheid overwinnen. Veel dames werken, zorgen voor gezin en familie, zijn altijd in de weer voor anderen. Zij zien dit project als kans, als mogelijkheid om iets helemaal voor zichzelf te doen. Even zichzelf zijn en tijd aan zichzelf besteden. Verbinden met anderen, nieuwe vriendschappen aanknopen, is ook een reden om mee te doen.
Waarom ben ik er eigenlijk aan begonnen? Op het moment dat ik de oproep zag, begon het te “borrelen” in mij. Het idee, het concept, pakte me en liet me niet los. Hier moet ik bij zijn! Inmiddels ben ik gewoon aan dit gevoel gehoor te geven. Het heeft me al vele mooie besluiten doen nemen en bijzondere ervaringen opgeleverd. Ook nu verwacht ik weer een mooie ervaring mee te nemen. Met 99 andere vrouwen en het begeleidende team een voorstelling laten groeien in anderhalve week tijd. Alles uit de kast, grenzen verleggen.
Beleving
Wat een start. Wat me het meest is bijgebleven van deze eerste dag is de openheid en het respect voor elkaar. Vrouwen die kort vertelden over een moeilijke periode die ze achter de rug hebben en nu de draad weer op willen pakken. Geen dramatische verhalen maar het kort, eenvoudig benoemen, raakte de anderen wellicht nog meer. Ook vrouwen die zichtbaar erg nerveus waren om zich voor 99 vrouwen en het team voor te stellen. Zij werden haast voelbaar gesteund door iedereen. En er werd geluisterd! Hoe moeilijk is het om na vele korte introducties nog je aandacht erbij te houden. Hoe vaak wordt er dan niet gekletst. Iedereen, tot en met de 100ste vrouw, kreeg aandacht en ruimte. Wow!
Reacties, zeker ook van degenen die betrokken zijn bij 100Femmes, zijn van harte welkom!
Mooi geschreven! Zo heb ik het ook ervaren, en ik voelde me meteen op mijn gemak!
Wat een geweldige blog is dit ik ga heb iedere dag lezen. Ook ik vind het een hele leuke en zeer gezellige groep 99 vrouwen, en weet ook wel zeker dat er vriendschappen gaan komen uit deze mooie groep. We gaan er een hele mooi en geweldige ander halve week van maken. En wens iedereen heel veel plezier toe.
Liefs Ria.
Wauw Mariel, wat heb je prachtig beschreven hoe gisteren was! Ik ben nu al benieuwd naar je volgende blog! Tot vanmiddag, Liefs Annick
Wat me interesseert is het proces, dat maakt me nieuwsgierig!
Hoi Ameli, dat is een mooie toevoeging. Het proces van ieder persoon en van de hele groep samen!
Hoi Mariel,
Mooi hoe je de essentie van de eerste samenkomst hebt weten samen te vatten.
Ik word er helemaal blij van, maar ook iets van trots. Trots dat ik deel mag nemen aan deze nieuwe manier van samen zijn, samen werken 🙂
Tot Straks!
Kracht, Eenheid & Intuitie zijn een paar gevoelens die meteen in me opkomen als ik aan de 1e repetitiedag terug denk.
De groep Dames is uiteenlopend inderdaad maar zo’n mooi geheel tegelijkertijd!
En dat gaat zeker alleen nog maar hechter en krachtiger worden de komende dagen opbouwend naar de voorstellingen op 6&7 september!!
Prachtig..Tot straks.
Groet Eef
Het was inderdaad geweldig gisteren. Helaas voor mij is het wat minder geëindigd; mijn fiets was gejat. Vandaag kom ik met de auto, hopelijk gebeurt daar niets mee 😉
Tot vanmiddag!
Prachtig geschreven, Mariël.
Het stuk sluit prachtig aan bij deze tijd: van individualisme naar collectiviteit.
En wat een charmante, duidelijke, liefdevolle regisseuse hebben wij! Ik had haar nog niet eerder ontmoet, omdat ik op de kennismakingsavond in juni met vakantie was.
Het is een project en een een proces waar wij alle 100 in zitten, wat we sámen maken, vorm geven en waar we ook allemaal ten volle van mogen genieten!
En wat mij ook bijzonder trof is de uniciteit van ons vrouwen, zó verschillend, zó uiteenlopend qua uiterlijk, leeftijd, gedrag, maar vooral zó uniek!
Hallo Mariel,
Je hebt er een mooie blog van gemaakt, inderdaad zoveel verschillende dames in alle leeftijden die toch een eenheid gaan vormen. De eerste repetitie was spannend zeker hoe gaat het worden maar met woorden en daden worden we snel gegrepen.
Op naar de volgende repetitie.
Veel succes met je volgende blog.
Groetjes,
Elly
Gaaf, zo’n blog! Ik zag je schrijven, je zat naast mij bij de introductie door Angels. Toen dacht ik al: mooi dat dit wordt vastgelegd. Haar intentie, en voelbaar ook die van alle deelneemsters, is om er een bijzondere ervaring van te maken. En die missie gaat zeker slagen! Mooi vond ik de oefening waarin we allemaal een aantal bewegingen achter elkaar moesten maken waarbij we, luisterend naar elkaar, zelf moetsten aanvoelen wanneer het tijd was om weer te bewegen. Daar ervaarde ik al een soort eenheidskracht.
Nog een klein uurtje en dan mogen we weer!! Even de zon in om energie op te doen, en straks weer lekker aan de slag! Tot zo, meiden!!
Zag net een vrouw in het grijs in de albert heijn strijp, vroeg me meteen af of zij ook één van de 100 zou zijn. Ken nog niet iedereen, maar de groep voelt nu al vertrouwd. Zin in straks.. over 40 minuutjes gaan we er weer voor!
Ik ben helemaal onder de indruk van jullie lieve, mooie en enthousiaste reacties en aanvullingen. Bedankt, echt helemaal top! Tot zo!
Na de tweede repetitie(mid)dag en een enerverende avond lees ik dit blog en de reacties. Wat een leuk initiatief! Ik ben moe nu, maar ook meer dan voldaan. Het voelt goed om een van de 100Femmes te zijn en weer met vrouwen samen iets neer te zetten. Ook nu weer is er die speciale sfeer, ondanks alle verschillen tussen ons. Ik geniet ervan om met vrouwen samen te werken, hoe ingewikkeld dat soms ook zijn kan. Heerlijk, al die nieuwe ‘zusters’ die zich ergens instorten en niet eens weten wat er precies gaat gebeuren. Heel speciaal! Ik verheug me erop om jullie morgen/straks weer te zien.
Hoi Marielle Luka Angel en alle andere 100 Vrouwen. Wat geweldig dat ik achter de coulissen mag mee genieten over dit zalige project! IZoals ik al had gemeld in de vragen die ik nog net heb kunnen invullen en toen hield het verlangen naar dit project op, ben ik een nachtuiltje , en na mijn eerste “optreden” in mijn chocokelder, sinds mijn zeven hernia’s , echt waar hoor, en niet te geloven, met rollator en krukken in de kelder aangekomen met rollator en lig nu letterlijk voor de chocolade pannen, en als chocolatier al roerende , heimelijk te verlangen naar jullie. Ik kom tot de ontdekking dat ik er ook een beetje nog bij hoor, Na ook nog vzorgende voor mijn plotseling ernstig zieke man, moest ik de laatste hoop opgeven en besluiten dat ik er niet bij kon zijn.! Ik geniet op afstand en vind het prachtig dat ik
ik al dit spannend moois op de blog.
mag Lezen. Alleen die verdomde kleine letters, de ouderdom begint zich te vertonen??? Daar kan ik slecht mee omgaan en toch raast het xo nu en dan door mijn hoofd: ” moet jij ook niet eens een janer gaan bedoreken in het verzorgingstehuis? En ik zie er nig zo goed uit zegt iedereen!? Ja maar toch zev ik dan als ik me uit kkeed zie he het wel dat ik 62 ben het zakt wel allemaal uit. ik had wel wat beweging kunndn gebruiken en ondertussen heb ik ook al maanden de tijd gehad om te bedenken of ik toch misschien met de rollator tussen jullie in kon komen liggen? zo’n zin heb ik er in en wat moet dit voor jullie beteken? en tenslotte deed ik wel auditie met rollator! en aangenomen! maar ja. waarom moet er toch weer zo aan denken? ik heb er heimelijk nog steeds zin in en verlang naar dit project, naar jullie, ook al loop ik met dat gekke ding door het huis te scheuren! even dacht ik ik moet maar eens een kaner gaan bespreken in het bejaardentehuis want dit is het begin! maar voor mij niet! Met de auditie hebben jullie dat gekke ding nog van de trap gesleept , maar er is voiruitgang, nu kan ik er zelfs mee de kelder in! Hee, ik bedenk operns die choreograaf van jullie? iis die slim en creatief? dit laat je toch niet lopen” wel dan?! Zo kom ik tot de ontdekking dat ik er misschien nog wel een een beetje bij hoor ook! Wat had ik jullie graag gezien, gesproken en met jullie gelachen. Beste vrouwen ik denk met heel mijn hart oprecht aan jullie en geniet want het is bijzonder om dit mee te mogen maken. Bij het woord theater word ik altijd blij, dus gelukkig. Ik maak nog een chocolaatje en wens jullie morgen ( o nee vandaag niet) gelukkig een rustdag, heel veel plezier samen . Liefs voor jullie allen en wees maar gelukkig. Nellekepieternelleke . O ja en een vette choco-kus! En ik blijf jullie volgen !