100Femmes (7) De kracht van woorden
De kracht van woorden is enorm. We onderschatten dat nog wel eens. Gebaren, lichaamshouding, blik in de ogen etc. geven heel veel informatie. Toch is het woord heel krachtig en kan veel impact hebben. Alles wat je je woorden meegeeft aan gevoel, beleving, versterkt of verzwakt de betekenis.
Betekenis
Gisteren heb ik met het groepje waarin ik ben ingedeeld, mogen oefenen met Àngels. De
Foto: Eef Manders
bedoeling is dat we samen vertellen wat Eindhoven, wat de stad, is en betekent voor ons. Àngels weet ieder woord, iedere zin te wegen en een bepaalde waarde, een bepaalde betekenis te geven. Wat wil je zeggen, waar ligt het accent? En ze laat het je ook voelen, staat letterlijk achter je. Vertellen in woorden die beelden oproepen, zonder gebaren, bewegingen die afleiden. Het woord, je stem, hard of zacht, hoog of laag, dromerig of “strait”, de stembuiging, alles telt mee voor die beelden. De kracht van woorden.
Denken
Geweldig weer dat ik juist in die groep terecht ben gekomen. Op dat vlak zit namelijk precies mijn leerpunt. Als ik iets mag presenteren, zingen, voordragen voor een grote groep vergeet ik mijn beeld, het gevoel. Mijn denken neemt het over en alle aandacht gaat naar techniek en hoe het allemaal ook weer moest. Ik weet het, ik voel het gebeuren. Gisteren evenzo met oefenen. Dan weet ik dat er op me gelet wordt, kritisch geluisterd. Ik ga grapjes maken, wiebelen, alles om maar de aandacht af te leiden van mezelf en waar het om gaat. Echt heel vervelend. Maar ja, geen kans bij Àngels.
C’est le ton que fait la musique
Het is boeiend om op een andere manier te ervaren hoe woorden een andere betekenis
Foto: Eef Manders
krijgen als je ze een andere nadruk of toon mee geeft. “C’est le ton que fait la musique”, het is de toon die de muziek maakt. In het dagelijks leven is dit ook zo alleen zijn we ons er vaak niet van bewust. Dat wat je zegt, kan iets los maken bij de ander. Soms door de manier waarop je het zegt of de woordkeuze. Je geeft het je eigen betekenis mee. De ander geeft het weer een eigen betekenis. Het is onmogelijk om altijd te weten wat je bij een ander oproept. Omdat ieder een eigen referentiekader, achtergrond, heeft. Wel kun je je woorden overwegen. En stilstaan bij het feit dat je onbedoeld iets kunt oproepen bij de ander. Soms positief maar soms ook vervelend.
Vanavond bij de Try-out maar eens zien hoe de woorden eruit komen. Trouwens niet alleen de woorden, ook alle bewegingen, muziek, etc. Spannend om te zien en horen wat het publiek ervan vindt. Wij leven nu in een soort roes en hebben veel nieuwe dingen geleerd. Kunnen we dat ook delen? Overbrengen?
Wat beschrijf je dit proces mooi, Mariël! En ook zo openhartig, je eigen deel geef je een plaats in het geheel.
Ik kan met woorden bijna niet zeggen hoe bijzonder ik dit alles vind. Ik herken ook alles en iedereen, alsof ikzelf opga in het geheel, één wordt met jullie allemaal.
Thank you, women! Thank you Angels, you are all angels!!
Fennie XXX
Wow Dank je voor het delen van deze les
Ha Lieve Beste Hardwerkende mooie Blogschrijfster , Angels, Luka, Iselle, Mons en al die andere Prachtige Mooie Vrouwen met hun mooie namen, en die ene mooie man geloof ik.
De vorige keer stikte het van de fouten in mijn tekst, sorry hoor maar ik zat op de i-Phone met van die akelige kleine lettertjes te schrijven, natuurlijk weer eigenwijs en de bril niet bij de hand, en de verlichting begaf het ook nog boven mijn choco-pannen al zittende op een stoeltje en mijn benen op dat akelige plankje van de rollator, moet het toch wel vol met fouten zitten! Ik schaam me maar kan het niet meer veranderen! Ik zal nu beter mijn best doen!
De afgelopen 6 dagen waren weer hectisch. Och ik had gewoon toch meegedaan hoor als die verdomde hernia’s er niet tussen waren gekomen. Mijn zieke man gunde mij dit project en hij kwam er wel uit zei hij. Ik ook? Dat “Nachtuilen” krijg ik toch nooit afgeleerd. Nee, dat bewegen dat ging toch echt niet. Ik dacht nog in april, na 3 weken is het zeker over. Ik wist toen nog niet dat het er 7 zijn. Nog elk moment van de dag denk ik aan jullie. Ik voel “de gemiste kans”! Maar ik voel ook de spontaniteit, het harde werken met elkaar, de druk, de spanning, de onzekerheid en vooral de tevredenheid, van fantastisch mooie en de ” professionele “aanpak van dit project. Daar hebben jullie mee geboft. Daar kun je toch echt wat mee! En … daar heb je toch wat mee! Het proeft naar ” chocolade “. Dat werkt ook verslavend! En voor een chocolatier die op dit uur van de dag weer in haar kelder kliedert, terwijl jullie moe getraind en vol spanning van de eerste uitvoering uit liggen te rusten, roept het verlangen op.
Veel vragen, heel veel vragen! Hebben we het allemaal goed gedaan? Nou als ik alle reacties op dit blog lees, dan is mijn gevoel: “Heel goed”, lieve mensen. Ik vind het knots gezellig wat ik allemaal lees. En jullie werken zo hard. En ik heb nog niks gezien! Maar ik twijfel echt geen moment hieraan. Ik heb het proces gevolgd de afgelopen dagen. Digitaal. En ik zag de vorderingen van jullie! En ik kan oprecht zeggen: “PROFICIAT”. Hier zullen jullie heel jullie verdere leven nog dikwijls aan terug denken en erover praten, en er naar verlangen zelfs.
En laten we hopen dat jullie elkaar nog eens ontmoeten na al die vele intense uren met elkaar die zo mooi waren.
Vanavond het allerlaatste. De 2e voorstelling. En hierna het heimelijke verlangen naar nog een derde voorstelling, die er niet meer is! IK ken dat gevoel.
En ach wat jammer Eindhoven is nou net niet uitgeroepen tot de culturele stad van Europa. Dat vind ik nou echt jammer voor jullie. Dat had nog kansen geboden om met een “sliert” van 100 vrouwen op pad te gaan. Dat zou nou echt een “Kroon” op jullie werk zijn!
Maar wie weet ontpopt het toch nog tot iets heel verrassends! Ik hoop het, en wens het!
Voor vanavond wens ik jullie een allermooiste voorstelling. Geniet van alles wat je doet, en zeg tegen je zelf: “Ik heb het heel goed gedaan”. Met 100 mensen werken in een voorstelling is moeilijk, maar indrukwekkend. Vergt veel, maar de beleving is wel heel intens. “GEFELICITEERD” het is jullie gelukt!
Maar ik wil het wel graag zien? En iets wat je graag wilt zien dat zul je zien!
De rollator ligt opgevouwen in een hoekje, die hoeft de leiding gelukkig niet meer van het trapje bij de ingang van de kaartverkoop af te slepen! Net als toen die dag in april. Voor mij ook in mijn geheugen gegrift en zal er mee het graf in gaan!
De kruk gaat mee in de auto!
“Een Troost” Ik heb het niet gehaald om mee te kunnen doen, maar ik hoop wel “het Beeld” te mogen zien. ” En…………………………………………………..
“Een beeld zegt meer dan 1000 woorden”!
Dank jullie wel voor de blog dat ik nog een plekje heb mogen vinden om ook wat achter de schermen te hebben mogen delen met jullie Allen.
Dankjewel voor de professionele leiding die ik heb mogen leren kennen.
En mocht er nog eens iets gaan gebeuren, je weet het maar nooit, laat het mij dan ook even weten asjeblieft. LUKA, dankjewel dat je mij er in betrokken hebt met de mails en dankjewel Angels, Mons, Iselle, een dikke vette CHOCO-KUS, van nellekepieternelleke@outlook.com
Hoi Nelleke, mooi dat je zo hebt meegenoten van alles, ondanks alles! En bedankt voor al je meeleven! Enne, wat betreft je vorige reactie – met al die typefouten – die kan ik ook weghalen als je dat liever hebt.
Heel veel sterkte en beterschap!!
Liefs, Mariël
“Nou zeg 100Femmes” Ik heb het gezien gisteren en het was heel indrukwekkend.
De opening was fantastisch en zat vol van emoties. Ik vind dit knap van Angels om op dit idee te komen wat zo aanspreekt. Niet alleen bij mij, maar ook peilde ik de meningen van de aanwezigen. Gelukkig was er een man die mij opzocht en naast me kwam zitten. Daar had ik nou net op gehoopt. Laat het achteraf ook nog iemand zijn, die ook nog verstand van gevoelens en emoties blijkt te hebben! Op hem had het nogal wat indrukken achtergelaten. Hij moest zich ook gepast uiten en had zeer genoten.
Ik vind het een groot compliment. Wat betreft de choreografie een 10. De belevenissen over het concern Philips kwamen jammer genoeg minder over vond ik. De uitbeelding hiervan was mooi strak en intens.
Mooi dat de acteurs ook zelf wat konden en mochten zeggen. Een klein zinnetje voegt veel toe aan persoonlijkheid. Dat zag je ook goed in het geheel terug.
Wat ik heel indrukwekkend en prachtig vond uitgebeeld de mooie close-ups van de foto’s. Werkelijk schitterend en dan de overgangen van de een naar de andere acteur. Geweldige vakkennis wat hier te zien was. Dit geldt ook voor de achtergrond van het decor. De simpelheid wat je met een witte lap stof kunt doen! Zo mooi. En hoe die vrouwen daar op een bepaalde manier gingen liggen en het doek erover en dan kwam de volgende enz……. heel mooi van choreografie/regisseur. Ook de ijzeren elementen aan de zijwanden van het Parktheater werden mooi gebruikt.
Het was adembenemend. Ik zal er nog dikwijls aan terugdenken. Maar ook met pijn in mijn hart dat ik gemist heb om hieraan mee te kunnen doen door mijn 7 hernia’s en zieke echtgenoot. Ik hoop dat er ooit nog eens een herhaling komt en dan mee te mogen en kunnen doen. Het was een Fantastisch Geslaagd Project. Als vrouwen bijna gaan vechten om nog een kaartje te kunnen bemachtigen bij de kaartverkoop, wat niet lukte omdat het uitverkocht was, (er kwam nog iemand met 1 kaartje wat over was) dan hebben er veel mensen over gepraat dat het zo mooi is geweest.
100 Femmes, het heeft jullie veel tijd gekost maar het was de moeite waard! En jullie hebben er veel uit gehaald en geleerd.
Ik mocht ook nog even bij de toespraak zijn van Angels. Jullie genoten zichtbaar van haar mooie woorden. Ik vond de veter en de kralen een zeer mooi cadeautje en ik zag de dankbaarheid ervan af stralen bij deze 3 voorname dames die het toch maar mooi “geflikt” hebben om in ons kleine Nederlandse Landje dit te verwezenlijken.
Omdat ik ook auditie deed in april jl. met een “rollator ” en dacht ik, dat het na 3 weken wel over zou zijn, (een van de vrouwen van de Franse leiding) vroeg me zelfs nog hoe lang mijn handicap zou gaan duren. Na al die tijd nu september, kon ik helaas op pad gaan met 1 kruk.
Het mooie was dat ze mij nog kenden. Het was een afscheid met veel gevoel voor deze dames, het deed me wat en hun ook voelde ik. Ik had ook een kraal! Eentje van hout. Een grote bruine met een gat er in. Wel prachtig glanzend. Dat vond ik heel gepast. Het deed me denken aan een houten “pop”. Die zo graag wilde maar niet kon”. IK had er een rood-wit-blauw, lintje doorgedaan zodat ze deze, aan die mooie ketting die jullie allemaal bij elkaar brachten, konden knopen, en Made in Holland. Dat vond ik ook wel iets hebben! Als chocolatier kon ik natuurlijk niet nalaten om een heel klein doosje van mijn eigenwijze handgemaakte producten te overhandigen.
Dit als blijk van sympathie voor hun aanwezigheid en inzet.
Zelfs ik, net als jullie, zal het zeker gaan missen.
Ik wens oprecht aan 100 FEMMES. Het gaat jullie allemaal heel erg goed, en laten we hopen ooit nog eens tot ziens. Het was me zeer dierbaar. Als laatste weer de dikke vette CHOCO-kus, het was een delicatesse en werkte onder mijn chocohobby, als zeer verslavend. Houdoe en tot kijk he ? Nelleke Pieternelleke Moors.
Nelleke Pieternelleke, wat een mooie reactie van je op onze voorstelling! Mijn vrienden en familie spraken ook van een hoog niveau! Een voorstelling waarvan ze na afloop zeker 10 minuten stil waren om alles te laten bezinken, overdenken. Er zat zóveel in, en er was zoveel te zien!
Ik heb zó genoten van de repetities en optreden, en telkens als ik de foto’s zie daalt er een euforisch gevoel over me, het omarmt me. Voelt zo goed!
Als er weer zo’n project/activiteit komt meld ik me aan, en ik hoop dat jij dan een van ons bent!
Tot ziens!
Anita
Hallo Mariel,
hartelijk bedankt voor je blog. Ik heb er steeds van genoten.
p.s. van de Spaanse fotograaf hoorde ik zaterdagavond dat over ongeveer een maand zijn foto’s beschikbaar komen.
tot ziens, Maria
Hoi Maria,
Dank je 🙂 Ik heb er ook van genoten om het blog te maken! Er komt nog wel een afsluitende blog deze week.
Groetjes, Mariël
Hoi iedereen die dit leest:
in het Eindhovens Dagblad van vandaag, maandag, staat een positieve recensie over ons optreden (behalve inderdaad over de rap dan)
groetjes, Maria
Ook ik wacht op de afsluitende blog. Geweldig gedaan. liefs, paula alexandra
Lieve, Lieve 100FEMMES,
We zijn weer een jaar voorbij gegaan. Een jaar waarin af en toe een mail aan mij voorbij kwam maar ook een mail voorbij ging.
Die ging achter de wolken heen net als mijn Mijn Man Jos “Mijn Grote Liefde”, die heen is gegaan op 26 november 2013. Het jaar van de 100FEMMES.
De 100FEMMES waarvan hij wilde, dat ik deelnam aan die productie. Ik wilde niks liever. Maar het lot was dat het niet ging met ook nog mijn 7 hernia’s dacht ik toen. Achteraf heb ik spijt dat ik toch niet meegedaan heb. Ik weet zeker dat ik er wel wat van gemaakt had samen met jullie en de leiding. Maar ik dacht dat er geen ruimte was voor een vrouw met een rollator. En ik wilde mij niet op dringen. Toen ik naar jullie heb gekeken zag ik mij zelf meedoen. Ik heb daar nog heel lang over gedroomd en heel veel spijt gekregen en nog, dat ik niet gevraagd heb of ik alleen maar in een hoekje mocht gaan zitten op mijn rollator. Dan had de leiding mij wel mee laten lopen in dit prachtige verhaal van de 100FEMMES. Maar ik sta er voor open mocht er nog eens wat gaan gebeuren met die 100FEMMES, Lieve Mensen, laat het mij dan weten, want Jos kijkt van achter de wolken mee, daar geloof ik in. 45 Jaar lang leefde ik met hem, bracht Jos mij iedere morgen koffie op bed, en er is nu ook iets in mij heen gegaan!
Dat hij zo graag wilde dat ik in 100FEMMES meespeelde, zal ik nooit vergeten.
Dank jullie wel voor de mooie reactie op de “Stem” die zich aandiende op de BLOG van de 100FEMMES, en leidinggevenden en directie, en toch betrokken raakte in deze productie als: “Hee wat mooi, we hebben een “Stem” op de blog die zich heeft aangemeld”! Jullie zijn een fantastisch professioneel en meelevend team met heel veel menselijk gevoel, en grote vakkennis. Jullie weten wat jullie doen!
Ik heb er intens van genoten en kon ondertussen verder chocolatten!
Liefs 100FEMMES het gaat jullie heel goed, en ik hoop jullie zeker eens te ontmoeten deze zomer!
Nelleke.
nellekepieternelleke@outlook.com.
Dank je Nelleke, wat mooi dat je dit deelt. Nog steeds hebben vele dames nog onderling contact. Innige vriendschappen zijn er ook door ontstaan. Sommige femmes spelen regelmatig mee als figurant op toneel. Liefs, Mariël
Ach Nelleke wat een verlies……heel veel sterkte ermee en ik ga er vanuit dat we zeker elkaar weer gaan treffen!
Lieve groet,Carin Vlasveld.
Dag Lieve 100 femmes!!!
We zijn weer een aantal jaren verder bijna 2022.
Vergeten doe ik jullie nooit!
Mijn tijd gaat snel voorbij!
Maar dit wil ik toch wel even laten weten!
Jullie waren allen de moeite in mijn leven!
Fantastisch!
Ik wens jullie zoveel moois toe in 2022.
Liefs
Nelkeke-Pieternelleke.
Dank je! Voor jou ook alle goeds in 2022.