Bevrijdingsdag

Vandaag is het bevrijdingsdag, 70 jaar geleden werden we bevrijd van de Duitsers, was heel Nederland bevrijd. Dat was natuurlijk een geweldig moment en heel goed om ons te herinneren en ook om te vieren. Jaar na jaar echter, vraag ik me steeds sterker af hoe vrij we nu werkelijk zijn. Er zijn inderdaad geen soldaten die hier door de straten marcheren, geen dreigende razzia’s enzovoort. Onze vrijheid, persoonlijke vrijheid, wordt desondanks wel beperkt.

De koninginnepage: ze vloog gisteren in mijn tuin even om mij heen… een mooi symbool voor vrijheid en transformatie.

Alleen al het “druk, druk, druk” en “moeten, moeten, moeten” is al duidelijk genoeg. Als je het altijd druk hebt en van alles moet, hoe vrij ben je dan? Hoeveel aandacht heb je voor de dingen die je doet? Voor de mensen, de kinderen in je omgeving? En dan heb ik het verder nog niet eens over de macht van de banken, de voedings-, olie en farmaceutische industrie. Nee, ik heb het gewoon over de beperkingen die wij onszelf opleggen.

In mijn praktijk en ook in mijn omgeving zie ik het steeds. De meesten van ons zijn erg naar buiten gericht. Klaar staan voor anderen, zorgen voor anderen zie k vaak terugkomen als blokkade, belemmering. “Hoezo?” denk je misschien, “het is toch goed om klaar te staan voor anderen?” Ja, het is goed om er te zijn voor anderen, maar niet wanneer het ten koste gaat van jezelf. En dat gebeurt maar al te vaak. In onze cultuur is één van de belangrijkste waarden dat je anderen helpt. Dat is er ingepompt als het ware. Wat we vergeten zijn te vertellen, is dat je  eerst voor jezelf moet zorgen. Als je jezelf goed verzorgt, kun je je vervolgens vanuit een gezonde “ik” voor anderen in je omgeving zorgen.

Ik heb aan den lijve ondervonden wat er gebeurt als je moeder voornamelijk naar buiten gericht is. Mijn moeder deed heel veel vrijwilligerswerk voor verstandelijk gehandicapten.  Ze richtte al haar aandacht en energie op zorg en belangenbehartiging voor verstandelijk gehandicapten. Ze heeft veel goeds en moois ook gedaan en voor elkaar gekregen.

Helaas was ze niet beschikbaar voor haar gezin. Ze had heel veel moeite met het omgaan met haar emoties en het uiten daarvan en ook met “zwakte”. Met haar ging het altijd goed. Maar ik voelde wel dat dat helemaal niet klopte en dat was erg verwarrend. Ze kon ook niet omgaan met mijn emoties en problemen, laat staan mij daarin ondersteunen. Ik moest ook lachen en sterk zijn. Dat probeerde ik. Heel veel pijn en verdriet heb ik weggestopt en ik heb mezelf niet serieus genomen. Uiteindelijk heb ik dit patroon kunnen doorbreken door naar mijn kinderen te kijken en te luisteren. Door hen werd ik geconfronteerd met mezelf, zij spiegelden mij. En hoewel ik dat zo’n jaar of 10 geleden nog niet besefte, heb ik mede door hen de moed gehad om echt naar mezelf te kijken. Om uit het “druk, druk, druk” en “moeten, moeten, moeten” te stappen.

Bevrijdingsdag gaat niet alleen over het bevrijden van een oorlogsmacht, een onderdrukkend leger. Het gaat over bevrijden van je eigen beperkingen, de machten in jezelf die je beperken. Het gaat over bevrijden van normen en waarden die je niet langer dienen. Bevrijdingsdag gaat over het kijken naar jezelf, naar wie jij bent en naar de redenen die je hebt om te doen wat je doet. Offer je jezelf op? Geef je jezelf weg? Stop ermee! Onderdruk je eigen gevoelens niet meer, luister ernaar, neem ze serieus, veroordeel ze niet. Hoe meer je er voor jezelf bent, hoe meer je er er ook voor de ander kunt zijn.