Labels in de context

Labels
HSP, ADHD, ASS, HB…. Afkortingen van labels, etiketten die veel worden gebruikt. Overal. Dyslexie past ook nog in dit rijtje. En wat zeggen deze labels? Wat mij betreft alleen maar dat je “anders” bent, dat je niet in de middenmoot past. En het bekt zo lekker en makkelijk. Iedereen “weet” direct waarover je het hebt als je zegt dat je zoon ADHD heeft. Niet dus! Voor degene die de afkortingen nog niet kent:

• HSP = High Sensitive Person of Hoog Sensitief Persoon
• ADHD = Attention Deficit Hyperactivity Disorder
• ASS = Autisme Spectrum Stoornissen
• HB = Hoog Begaafd

Omgeving in mijn jeugd
Ik realiseer me steeds meer dat ik ben opgegroeid in een omgeving waarin bijna iedereen “anders” was. Autisme of ASS, HSP, Hoogbegaafd en ook zwak begaafd, en nog meer kwam voor in mijn directe omgeving. Toen ik opgroeide werden de labels nog niet zoveel gebruikt en waren deze mensen allemaal personen met een speciale gebruiksaanwijzing. Met ieder ging je op een andere manier om, je benaderde ieder op een manier die bij hem of haar paste. Ik wist niet anders. Dus ik ben dochter van, zus van, vrouw van, moeder van, tante van personen met – inmiddels vaak wel – een label. Zelf ben ik in ieder geval HSP. Helaas was de context waarin ik ben opgegroeid alles behalve ondersteundend. Daardoor hebben we allemaal, met of zonder labels, enorme problemen (gehad) in ons leven. De grote vraag is of het al dan niet hebben van deze labels hieraan iets veranderd zou hebben.

Zoon
Voor mij als moeder biedt de diagnose van mijn zoon met ADHD en Hoogbegaafd (met verbaal-performaal kloof) handvatten naar de buitenwereld. Naar onderwijs en naar mijn omgeving geeft het aan dat mijn zoon anders is en kunnen we de diagnose gebruiken om extra middelen in te zetten. Helaas zijn de middelen vooral gericht op problematiseren en medicaliseren. Wat ik wil, is erkenning voor hem als persoon en voor wat hij nodig heeft. En daarmee rekening houden in zijn omgeving thuis en in de schoolsituatie. Overigens vind ik dat dit van toepassing is voor iedereen! Wij hebben toch allemaal onze eigen gebruiksaanwijzing? We zijn allemaal uniek!

Wetenschap
Afgelopen donderdag heb ik een interessante lezing bijgewoond over “De nieuwe kijk op ADHD” door professor Roeyers (zie youtube video onderaan blog). Wat duidelijk werd uit deze lezing is dat de wetenschap nog steeds onderzoek doet en tot nieuwe inzichten komt. Deze inzichten geven een heel ander beeld en leiden tot een noodzaak tot verandering van de wijze van diagnosestelling en omgaan met ADHD’ers en medicatie. Uit het onderzoek blijkt ook dat de context voor een ADHD’er een hele belangrijke rol speelt. Helaas is en wordt daar weinig onderzoek naar gedaan. Zo bevestigde de professor dat ook, naar medicijnen is wel onderzoek gedaan maar de invloed van context maar weinig. Het is gemakkelijker om medicijnen voor te schrijven om alles onder controle te houden. Even als noot: ik ben absoluut een tegenstander van medicatie. Er zijn echter wel omstandigheden en situaties die (tijdelijk) gebruik van medicatie rechtvaardigen.

Zelfreflectie
Voor onze zoon hebben mijn man en ik zoveel mogelijk acties ondernomen om juist de context aan te passen voor hem. Hem ondersteunen in zijn dagritme. Hem de ruimte geven om tijd voor zichzelf te nemen om indrukken te verwerken. Hem leren dat hij zich terug kan trekken als alles even wat teveel wordt. Hem accepteren en respecteren zoals hij is. Enzovoort, enzovoort. Dat klinkt heel simpel maar dat was het niet. Heel belangrijk was dat mijn man en ik als ouders onze eigen zienswijze, overtuigingen en patronen onder ogen moesten zien. Steeds weer de vraag “waarom doen we het zo, waarom vinden we dit belangrijk en is het wel belangrijk?”. Dat vroeg veel zelfreflectie en vermogen om ons aan te passen en wat we zelf geleerd hebben, los te laten. Hulpverleners waar we kwamen, waren vaak verbaasd over hoe goed onze zoon functioneerde. Een mooi compliment natuurlijk.

Nog steeds leren we en nog steeds nemen we steeds weer stappen. Voor mij staat als een paal boven water dat de context, de omgeving voor ons kind en voor alle kinderen essentieel is. Onvoorwaardelijke liefde en respect voor de eigenheid en kwaliteiten staan daarbij centraal. Daarvoor is het nodig dat we als volwassenen naar onszelf kijken, continue. Door zelf te groeien, te leren en oude overtuigingen, patronen los te laten, geef je je kind het mooiste cadeau wat er is.