Nu

Vorige week reed ik met mijn auto over de rondweg in Eindhoven naar een afspraak toe. Ineens moest ik gigantisch op de rem trappen. Lang leve de ABS. Ik stond op tijd stil. Geschrokken. Verbaasd. Toen ik keek wat er aan de hand was, bleek dat er twee verkeerslichten vlak achter elkaar waren en ik alleen had gekeken naar het tweede licht, dat op groen stond. Te ver vooruit gekeken dus en daarmee niet gezien wat er  voor m’n neus gebeurde. En bijna een ongeluk veroorzaakt.

Vooruit kijken
Vervolgens vertaalde ik dit naar mijn eigen leven en realiseerde me dat ik veel vooruit kijk. Meestal ben ik gericht op de toekomst. Wat gaat er gebeuren, wat moet er gepland worden, wat wil ik bereiken, wat kan beter, etc, etc. En soms ging er ook veel aandacht naar het verleden, met name tijdens mijn ontwikkelingsproces bij het begrijpen, verwerken en transformeren ervan. Maar NU? Wat NU is? Eerlijk is eerlijk, dat schiet er nogal eens bij in. Gelukkig kan ik het al wel beter, genieten van het moment. Maar al te vaak schieten mijn gedachten nog naar wat er komen gaat.

Dromen
Naast vooruit kijken, ben ik ook heel goed in dromen. Dromen over de toekomst of hoe een situatie zou kunnen verlopen. Scenario’s bedenken en die in gedachten heel uitgebreid uitwerken. Tja, daar heb ik natuurlijk ook niet zoveel aan. De werkelijkheid ziet er meestal toch wel anders uit. Ik had het niet eens zo meer  in de gaten. Juist omdat ik me bewust werd dat ik vaak voorbij ga aan het NU valt dit dromen me meer op. Vroeger droomde ik heel erg veel, hoe het allemaal anders en beter kon. Een mooie(re) wereld zag ik dan voor me. Waarin ik precies wist hoe het allemaal moest. Ik kon het alleen niet leven.

Nu
Best confronterend om erachter te komen dat ik nog steeds vooruit kijk of droom. Beleven van wat nu is, is essentieel. Alleen maar kijken naar wat er nog komt of kan komen of dromen, is een soort van vlucht. Nu is het enige moment en het komt ook niet meer terug. Nooit. Dat is zeker. Mooie momenten en ook minder mooie momenten verdienen aandacht. Zaterdagmiddag die wandeling in het bos met warm en mooi weer. Nu de storm die waait. En hoe vaak gaan dan de gedachten naar de toekomst? Mensen die ik ontmoet die zich druk maken over de winter die gaat komen. Het weer voorspellen heeft weinig zin. We moeten het wat dat betreft doen met wat we krijgen. En zo is het met heel veel. Voorspellen of piekeren heeft geen zin. Dromen ook niet. Nu omgaan met wat NU gebeurt, is genoeg.

Doen
Gewoon doen dan maar.  Ik ga er weer voor. Hoe? Tja, alert zijn en opmerkzaam zijn wanneer ik te ver vooruit wil. Of aan het dromen ben. Echt leven, beleven. Er is zoveel moois, ook of zelfs in moeilijke tijden. Mijn doel is om in het NU te zijn en te leven en te genieten. Het doel ligt deels in de toekomst, het leven is nu.