In januari ontstaat het idee: ik ga alleen een trektocht doen. In de winterperiode laat ik mijn idee bezinken en bereid ik me voor. Dan is het ‘ineens’ april. Rob en ik gaan het krijtlandpad lopen in Zuid-Limburg, een wandelroute van ongeveer 90 kilometer door de ‘Dutch mountains’. Het is een deel van mijn voorbereiding. Nu gaan we het beleven.

In onze rugzakken zit alles wat we nodig hebben

Met kriebels in mijn buik vertrek ik met Rob naar Maastricht. Ik heb alle voorbereidingen gedaan en de route gepland. Hoe zou het gaan? Kan ik het? In onze rugzakken zit alles wat we nodig hebben om ons goed te kleden, om te slapen, te eten en te drinken. Als we eindelijk de deur uit stappen om naar de bushalte te lopen, begint onze tocht direct. Bijzonder is dat toch, wat zo’n rugzak op de rug met mij doet.

Dit is hoe het leven hoort te zijn

In de prachtige heuvels van Limburg heb ik de tijd van mijn leven. Wind, regen, hagel en soms een waterig zonnetje, het weer gaat haar grillige gang, precies volgens het gezegde: april doet wat hij wil. Vele paden zijn glibberig, we wurmen ons door hekjes, lopen door grote plassen en blubber. Stijgen en dalen, soms glooiend en soms pittig. De bomen en struiken staan in de knop of ze hebben al fris groene blaadjes. Kersenbomen worden al gesierd door prachtig roze bloesem. De geur van het voorjaar, van het bos, ik snuif het op. Ik geniet met volle teugen en maak grapjes, plaag Rob. Soms schieten de tranen in mijn ogen. Dit is hoe het leven kan zijn, hoe het hoort te zijn.

Ik vertrek met twijfels in mijn hoofd

Een dag of tien later ga ik twee dagen lopen met de rugzak om te ervaren hoe dat is. Alleen onderweg zijn. Best spannend en ik vertrek met twijfels in mijn hoofd. Dit vertaalt zich in mijn lichaam – pijnlijke knie, blaren – en de eerste dag verloopt moeizaam. Tweemaal kom ik een bord tegen met ‘beleven’. De volgende ochtend vertrek ik om 9:00 uur na een redelijke nacht in mijn tentje. Heerlijk die frisse ochtend, het gezang van de vogels, de kleuren. Ik besluit te zien wat de dag me brengt en start mij route van die dag. Wonderlijk hoe de pijn in mijn knie naar de achtergrond verdwijnt. Ik ga helemaal op in mijn omgeving, de meanderende beekjes en beukenbossen.

Nu gaan we het beleven

Beleven, dat is wat dit is. Met alle zintuigen ervaren, voelen, doorleven wat er is. Dit is meer dan leven. Vorig jaar blogde ik over het nieuwe hoofdstuk in mijn leven. Wat bijzonder dat ik nu mag en kan schrijven: nu gaan we het beleven. Deze twee korte trektochten hebben me zoveel laten voelen en ervaren. Ik heb mezelf beleefd door op te gaan in het moment en mee te bewegen met wat er was. Een mooie levensles om ook op andere gebieden toe te passen.