Staande ovatie

Laatst kwam via facebook een filmpje van een auditie bij X-factor langs. Een man van 34 die zijn moeder als grootste fan heeft. Al bij het interview voor zijn auditie heeft hij tranen in zijn ogen. Dead nervous.  Als hij het podium opkomt, staat hij zo te trillen dat het me verbaast dat hij zijn microfoon kan vasthouden. Iedereen houdt zijn adem in. Dan begint hij te zingen, the Rose van Bette Midler. Ter nagedachtenis aan zijn vader. Vrouwen pinken een traantje weg, juryleden kijken verbaasd naar elkaar. Na de laatste noot krijgt hij een staande ovatie en rollen tranen over zijn wangen.

Regelmatig komen zulke filmpjes langs. De jury en het publiek reageren, de eerste indruk. “O jé, als-dat-maar-goed-gaat-blikken”.  Een golf van meewarigheid, o wat zielig voor hem, spoelt dan door het scherm over me heen. Eigen keuze, denk ik dan. En als diegene dan begint te zingen…. Verbaasde blikken, verwondering, vertedering, emotie verschijnt op alle gezichten.

Ook ik pink vaak een traantje weg, eerlijk is eerlijk. Uit eigen ervaring weet ik maar al te goed hoe het is om plankenkoorts te hebben. De hele dag rond stuiteren omdat ik ‘s avonds optreedt. Om vervolgens stijf van de zenuwen het podium op te lopen. En dan ga ik zingen, mijn keel wil niet, ademsteun weg. Ik zing stoer door, probeer soepel te blijven bewegen in de hoop de valse tonen zoveel mogelijk te beperken. Aan het einde bedank ik het publiek met een kleine buiging en met rechte rug loop ik het podium af. Geen tranen, geen staande ovatie.

Het is natuurlijk prachtig om te zien hoe een onzeker iemand over zijn of haar angst heen stapt. En dat het als in een sprookje goed af loopt. Miljoenen mensen smullen ervan. Maar wat met anderen die hun angsten onder ogen zien? Mensen die al hun moed verzamelen en hun eigen verantwoordelijkheid nemen. Om naar zichzelf te kijken en hun problemen aan te pakken. Zij krijgen geen applaus. En toch is er niets moediger dan dat. In je eigen poel van modder,  schuld, (zelf)verwijt, schaamte, verdriet rondwaden en die schoon maken, uitbaggeren. Zonder dat anderen het zien.