Ik word wakker. De vogeltjes fluiten, een duif is aan het koeren, de kippen kakelen. Ik hoor de kerkklok en tel het aantal slagen: 1, 2, 3, 4, 5, 6. Oww, nog veel te vroeg. Ik wil nog even slapen, maar mijn hersenen zijn al opgestart. Het idee ontstaat: ik ga bloggen over de dagelijkse perikelen bij mij en mijn gezin in deze tijd van de corona crisis. Mijn eerste blog krijgt al vorm in mijn hoofd.

Wij wonen in Noord-Brabant, dus hier is de ‘noodtoestand’ al eerder afgekondigd. Mijn man is vandaag een week thuis. Mijn dochter is ook een week thuis, zij mocht vorige week al niet meer naar school vanwege haar verkoudheid. Mijn zoon was nog aan het herstellen van zijn griep, maar ging wel naar school. Hij had schoolexamens en wilde die maken om niet in de problemen te komen. De regels van school gaven hem niet het vertrouwen dat het wel goed zou komen. En ik, ik werk altijd thuis.

In de aanloop naar deze periode van thuiswerken en online lessen, is er een hoop onduidelijkheid. Voor Noord-Brabant wordt de ene na de andere richtlijn uitgevaardigd. We moeten eraan wennen. In eerste instantie zijn we nuchter, het komt wel goed. Maar de berichten worden toch serieuzer en serieuzer. Omdat na carnaval iedereen hier in huis verkouden of ziek is, behalve ik, probeer ik iedereen tot voorzichtigheid te manen. Houd er rekening mee, blijf thuis. Maar eerlijk is eerlijk, wijzelf én onze omgeving is nog niet op de nieuwe situatie ingesteld. Zo heeft mijn zoon op 5 maart 2020 een intake op het HBO. Ik wil dat hij afzegt. “Nee”, zegt hij, “dan word ik niet toegelaten”. Huh? Is dat echt zo? Het staat kennelijk in de regels. Tja, wat doe je dan als je 19 bent? Dan ga je gewoon, of je nu hoest of niet.

Ik voel me af en toe of ik in een achtbaan zit. Ik probeer in mijn gezin ondersteunend te zijn, vooral met betrekking tot de onzekerheid die de kinderen af en toe voelen. We praten wat af. Soms voel ik me heel sterk. Ik heb vertrouwen dat de wereld dit nodig heeft, om wakker geschud te worden, om te veranderen. Als ik in de natuur ben, voel ik me ook goed. De wereld gaat door, buiten is de lente begonnen, het nieuwe leven. Soms voel ik me overweldigd en machteloos. Mijn praktijk is in opbouw en nu is het even pas op de plaats. Veel cliënten zeggen af, lezingen gaan niet door. Mijn man werkt in mijn praktijkruimte omdat hij regelmatig conference calls heeft en daar rustig kan werken. Maar ja, het is wel mijn werkplek, dus hoe praktisch het ook is, het is wel even slikken om mijn plekje af te staan.

We gaan het allemaal ontdekken. Ik wil een structuur afspreken, zodat we hier in huis met elkaar kunnen wonen, werken en studeren. Voor de één is het gemakkelijker dan voor de ander. Mijn man is zoals altijd heel relaxed. Hij neemt het zoals het komt en doet zijn ding. Jaloersmakend. Soms. Mijn oudste is inmiddels ook vrij relaxed. Waar hij eerst onrust en onzekerheid voelde over de examens, wacht hij nu rustig af. Hij vindt het niet eens zo’n probleem om zich thuis voor te bereiden op zijn examens. Misschien zelfs wel prettiger dan naar school gaan. Sociale contacten af en toe, die gaat hij wel missen. En zijn vriendin! Zijn vriendin woont in Engeland, in april staat een retourtje London op de planning. Als dat niet doorgaat, pffff. Voor mijn jongste (17) is het allemaal een grote uitdaging. Zij hangt van dansen en sociale contacten aan elkaar. Thuis zijn? Saai! Dat doe je alleen als het moet en om bij te komen. Gisteren hebben ze bij haar dansschool nog danslessen opgenomen voor de leerlingen. Mijn jongste voor haar leerlingen, zodat zij door kunnen gaan met oefenen. Ook zijzelf kan door oefenen, haar lessen staan ook op video. We gaan het beleven.

Mariël Groenen (49) woont met haar gezin in een dorp in Noord-Brabant. Zij is coach en schrijver van het boek ‘De impact van incest op alle levensgebieden’. De corona crisis zet, zoals bij iedereen, het leven op z’n kop. Zij beschrijft in haar blog haar ervaringen en die van haar gezin. Haar man, Rob, heeft een vaste baan en werkt nu thuis. Haar zoon is 19 en doet dit jaar eindexamen aan de HAVO. Haar dochter is 17, zit in het eerste jaar van het MBO en danst (HipHop, Modern) bijna dagelijks.