Vijftig jaren jong en ik begin met een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Jaren heb ik naar dit moment toegewerkt. Een proces van overleven en verwerken van mijn trauma’s. Soms dacht ik dat ik ‘klaar’ was, maar dan werd ik getriggerd en was ik weer dat kleine meisje. Terug in de tijd van machteloosheid en hopeloosheid. Soms dacht ik dat er nooit een eind aan zou komen. Ik zette door, want ik voelde: ik kan helen.
Alsof het zo moet zijn
Ineens valt alles op zijn plek. Alsof het zo moet zijn. In maart en april voel ik nogmaals hoe onmacht en depressie is. Hoe overweldigend het kan zijn, dat verleden dat me naar beneden trekt. Het verleden dat in mij zit, mijn bekken gevangen houdt. Ik geef helemaal toe aan mijn gevoel. Drie dagen zwem ik in de pijn en het verdriet. Als een draaikolk die me meezuigt. Ik laat het gebeuren. Ik huil, ik schreeuw, ik rouw.
Ik mag er zijn met alles wat er in mijn leeft
Ik voel dat het goed is, dat ik het aankan. Ik weet dat ik dit nodig heb en laat aan mijn omgeving zien hoe verdrietig ik ben. Het is rouw én het is rauw. Ik word van binnen boos als mij wordt gevraagd naar vroeger. Het gaat om nu. Ik wil gewoon dat ík er mag zijn met alles wat er in mijn leeft. Op dat moment besef ik het nog niet ten volle, maar dat is precies de omkering. Het gaat niet om vroeger, maar om nu. Bij therapie komt het verdriet én de boosheid eruit. Ik kan huilen, vol huilen. Schreeuwen ook, eindelijk, na ruim vijf jaar therapie. Ik mag er zijn.
Ik neem mijn plek in
Het geeft me kracht. Ik geef voel mijn grenzen en geef ze aan. Ik neem mijn plek in. Mijn ouders en wat er gebeurd is, kan ik accepteren. Goedkeuren? Nee. Accepteren? Ja. Ik heb er vrede mee. Ik voel ruimte ontstaan in mijn lichaam, in mijn bekken. Het is niet langer gegijzeld door mijn verleden. Ik mag mijn eigen plek innemen. Wat een vreugde, wat een kracht, wat een energie!
Genieten en leven
Het is overweldigend. Ik heb energie. Ik voel me stevig. Ik ben! De spirituele lessen die ik jaren geleden heb geleerd, voel ik diep van binnen. Eerst wist ik dat het klopte, nu ervaar ik het. Dat is een onbeschrijfelijke ervaring. Mijn leven en alles wat ik geleerd en gedaan heb, het valt als een puzzel in elkaar. Nu mag ik genieten en leven. Ontdekken. Leren. Met vallen en opstaan. Ik ben zo benieuwd!
Een nieuw hoofdstuk in mijn leven
Het is een nieuw hoofdstuk, een nieuw deel. Ik heb tijd nodig om mijn ‘nieuwe ik’ te leren kennen. Natuurlijk kende ik haar al, maar de kracht die ik nu voel, stroomde grotendeels weg naar het verleden. Nu blijft die kracht in mij en dat doet iets met mij en mijn omgeving. Wennen dus. Ik neem dagelijks de ruimte voor meditatie en zorg voor mijn (t)huis en gezin. Dat wat gebeurt, gebeurt. Zodra ik plannen maak of controle wil, lukt het niet. Afspraken die ik maak, worden bijvoorbeeld afgezegd. Ik leef met de dag. Ik heb een beeld, een toekomstvisie. Hoe ik daar ga komen? Ik heb geen idee. Het leven op deze manier is verrassend en bijzonder mooi. Meebewegen. Flow.
Hoe nu verder?
Ik vermoed dat ik over mijn ervaringen zal blijven schrijven. Voel je welkom om mijn ontwikkelingen en strubbelingen te volgen. Ik ben bezig met ‘Voel je fijn’, een concept dat ik aan het uitwerken ben. Een website is in voorbereiding. Mijn praktijk blijft, het schilderij, dat mijn logo is, hangt inmiddels prachtig ingelijst aan de muur. Mijn missie verandert wel of krijgt een aanvulling. Hoe of wat precies, dat zal de komende tijd leren.
Namasté.