Ik stap de deur uit voor een wandeling. Met een appel in de ene hand en een fles water in de andere, loop ik de straat uit zonder een concreet plan. Richting Dommelen en de Dommel, dat is het idee. Bij iedere splitsing of kruispunt beslis ik op gevoel waar mijn voeten heengaan. Ondertussen gaan mijn gedachten naar wat er op dit moment speelt. De onbestemde route en warrelende gedachten, beletten me gelukkig niet om de omgeving te zien en foto’s te nemen. Dit is wat het bos me vertelt
Omgevallen bomen als mikadostokjes
Als eerste sta ik stil bij een omgevallen boom. Ik vind het steeds weer indrukwekkend om te zien hoe de boom geworteld was en een gapend gat achterlaat in de grond. Als de boom er al langer ligt, zie je hoe deze voeding geeft aan insecten, planten, paddenstoelen etc. Een klein stukje verder zie ik veel gevallen bomen bij elkaar, als mikadostokjes over elkaar heen. Chaotisch. Zoals het voor mij nu voelt. Zoveel leuke en mooie dingen die ik doe en kan doen, maar het lijkt niet bij elkaar te komen, vooral in mijn werk
Een ster op een bank
Een bank langs het pad, met een ster midden op de leuning. De ster heeft een bijzondere betekenis voor mij. In de Tzolkin (Mayakalender) heb ik de energie van de Gele Ster meegekregen. Zonder daar heel diep op in te gaan, betekent de Gele Ster dat harmonie, gelijkwaardigheid en schoonheid belangrijke waarden zijn. De kernboodschap van de Gele Ster is voor mij ‘Je eigen plek innemen’. Ik mag de ‘mikadostokjes’ voorzichtig ontwarren, kiezen welke stokjes ik wil pakken. Pas als ik zelf die keuze maak, kan mijn eigen plek innemen en daarmee voor anderen zichtbaar worden.
Een gave veer
Inmiddels hebben mijn keuzes tijdens de wandeling geleid tot een zigzagroute door het bos. Het bereiken van Dommelen en de Dommel heb ik losgelaten en loop richting huis. Dan valt mijn oog op een mooie veer. Voor mij een teken dat ik op de goede weg ben. Vrijheid, vreugde, maar ook focus en (spirituele) ondersteuning.
Een richting kiezen en mijn plek innemen
Deze wandeling laat duidelijk mijn patroon zien. De afgelopen jaren hebben me veel moois gebracht, maar ook twijfels. Nu is het tijd om te kiezen. Voor mijn praktijk Wave Coaching, want mensen coachen en ondersteunen, is zo’n prachtig werk. Daarnaast wil ik zeker het onderwerp incest als aandachtsgebied houden. Schrijven over de impact, lezingen / trainingen geven en wat er nog meer mag ontstaan. Het klinkt misschien raar, maar door wat ik schrijf of vertel, ontstaan mooie verbindingen. Dat is intensief, maar ik zou het voor geen goud willen missen.
De keuzes zijn gemaakt. De handen en voeten komen nog. Het bloggen weer oppakken, is alvast één. Want schrijven is en blijft een rode draad in alles wat ik doe. Ik houd je op de hoogte. Ideeën, vragen en reacties zijn welkom.